هنر رزمي کاراته آن چیزی نبوده است که به تصور برخی ، به صورت خودجوش و در اثر ابتکارات فردی بنیانگذاران آن ، پدید آمده باشد . تاریخچه ای هنر اصیل که امروز دیگر نمی توان حتی سایه ای از آن را دید ، بیانگر این مطلب است که این هنر ، اصالت خود را از تجربه مردانی گرفته است که در چین ، هنر رزم را فرا گرفتند . در واقع کلمه کاراته که امروزه عرف شده است شاید خود نوعی بازی با کلمات باشد و شاید بتوان گفت که کاراته در حقیقت ، از جزیی هنر به نام (( رزم )) گرفته شده که از گذشته های بسیار دور ، در خدمت بشر بوده است . در مورد کاراته می توان گفت که این هنر ، برخلاف تصورات و مطابق تاریخ ، ارتباطی به ژاپنی ها ندارد و ژاپنی ها حتی بارها این هنر را به تمسخر گرفته و آن را هنری پست و کفرآمیز می خوانده اند . در حقیقت کاراته با ورود به ژاپن اگر تضعیف نشده باشد ، حداقل دچار افت و خیزهای فراوانی شده و به جز مواردی معدود که اساتید لایقی به آن خدمت کرده اند بسیار دچار آسیب شده و شاید اصلا منتقل نشده باشد.

معنی کاراته
کاراته به زبان اوکیناوایی یعنی دست خالی که به آن (( تودو )) یا (( دست تانگ )) نیز می گفتند . اصیل ترین مکان هایی که بر سر این هنر رقابت شدید داشته اند دو شهر (( شوری )) و (( ناها )) بودند که هنر به جا مانده از آنها به نام (( شورینه )) و (( ناهاته )) معروف شده است .

زادگاه ورزش کاراته
مطلب مشخص این است که کاراته از چین ، آغاز گردید و به وسیله اساتیدی که این هنر را از چینی ها آموختند ، کاراته نامگذاری گردیده است . در اثر اشغال اوکیناوا توسط دولت چین این جزیره کوچک خراج گذار چین گردید و به خاطر توافق چین و ژاپن ، ژاپنی ها نیز هر از چند گاهی به انجا سرک کشیده به تجارت یا بهتر می توان گفت به چپاول مردم مشغول می شدند . این امر باعث شد که بذرهای هنر رزم در اوکیناوا توسط مردی به نام (( یارا )) پاشیده شود . در واقع می توان گفت کاراته – البته نه با این اسم – به وسیله او بنیان گذاشته شده است .